امروزه تعداد کمی از هنرمندان از رنگ های روغنی دست ساز استفاده می کنند. بیشتر ترجیح می دهند رنگ روغن های فرموله شده را خریداری کنند. اما فرآیند تولید اولیه نسبتا مشابه است. ابتدا آسیاب رنگدانه در روغن می آید. خمیر روغنی به طور کامل آسیاب می شود تا ذرات رنگدانه در سراسر مخلوط پخش شود. سپس رقیق کننده و شاید یک سیکاتیو اضافی (عامل خشک کننده) اضافه می شود.
معمولاً یک تینر به مخلوط چسبناک رنگدانه-روغن اضافه می شود تا استفاده از آن با برس راحت تر شود. بنابراین، برای مثال، یکی از ساده ترین رنگ های روغنی ممکن است حاوی مخلوطی از اکسید آهن قرمز (رنگدانه)، روغن بذر کتان (بایندر) و (رقیق کننده) باشد. رنگ روغن همچنین ممکن است حاوی تعدادی افزودنی دیگر باشد که باعث خشک شدن، ظاهر و سایر اعمال نقاشی می شود.
چه نوع روغنی در رنگ استفاده می شود؟
رنگ روغن بر خلاف تمپر، رنگ اکریلیک، آبرنگ یا گواش که همه آنها با تبخیر خشک می شوند، با اکسیداسیون خشک می شوند – به این معنی که روغن با اکسیژن موجود در هوا واکنش شیمیایی می دهد و به تدریج از مایع به ژل تبدیل می شود و در نهایت سخت می شود.
محبوب ترین نوع روغن مورد استفاده در نقاشی روغن بزرک است زیرا (برخلاف سایر روغن های گیاهی مانند روغن زیتون یا کانولا) در اثر اکسیداسیون خشک می شود. روغن بذر کتان تنها روغن خشک کننده (یا فیکس کننده) نیست: بسته به درخشندگی، زمان خشک شدن و سایر اثرات مورد نیاز نقاش، ممکن است از گلرنگ، دانه خشخاش یا روغن گردو نیز استفاده شود. با این حال، روغن بذر کتان سریعتر خشک می شود و در این فرآیند، لایه رنگی انعطاف پذیرتری را تشکیل می دهد که می تواند راحت تر دوباره کار شود. همچنین توجه داشته باشید که رنگدانه ها با سرعت یکسان خشک نمی شوند: به عنوان مثال، رنگ مشکی زغالی، کندتر خشک می شود در حالی که اخر قرمز/زرد خیلی سریعتر سفت می شود.
رنگ روغن چگونه ساخته می شود؟
امروزه تعداد کمی از هنرمندان از رنگ های روغنی دست ساز استفاده می کنند. بیشتر ترجیح می دهند رنگ های فرموله شده را خریداری کنند. اما فرآیند تولید اولیه نسبتا مشابه است. ابتدا آسیاب رنگدانه در روغن می آید. خمیر روغنی به طور کامل آسیاب می شود تا ذرات رنگدانه در سراسر مخلوط پخش شود. سپس رقیق کننده و شاید یک سیکاتیو اضافی (عامل خشک کننده) اضافه می شود.
قبل از اینکه صنعت رنگ مدرن ساخته شوند، هنرمندان چگونه از رنگ های استفاده می کردند؟
تنها در قرن نوزدهم بود که تولیدکنندگان صنعتی شروع به تولید طیف مناسبی از رنگ های روغنی هنرهای زیبا کردند. تا آن زمان، هنرمندان رنگ های خود را می ساختند که باید هر روز تازه تولید می شد. به عنوان مثال، اغلب نقاشان دوره رنسانس یا باروک، چندین سال به عنوان شاگرد در کارگاه (آتلیه) یک هنرمند چیره دست کار می کردند و در آنجا مهارت های طراحی (disegno)، نقاشی (colorito) و همچنین نحوه ساخت را مطالعه می کردند. و رنگ را مخلوط کنید. آگاهی از رنگدانه های رنگی، خواص آنها (رنگ، ماندگاری، رنگ، پایداری نور، سازگاری با سایر رنگدانه ها، ویژگی های خشک شدن)، و نحوه تبدیل آنها به رنگ روغن، بخش اساسی آموزش هنری هر نقاشی بود. اما هم اکنون علاقه مندان به راحتی می توانند در موسسه های آموزشی با مدرک معتبر و مدت کم این حرفه را بیاموزند. موسسه آموزشی همای هنر با استادان مجربی که دارد می تواند در کمترین زمان دانش آموزان خود را به هنرمندانی حرفه ای تبدیل کند.
ساخت رنگ روغن
حتی آسیاب کردن یک رنگدانه به مهارت نیاز دارد، زیرا اندازه ذرات باید ریز و منظم باشد و تعداد کمی از رنگدانه ها می توانند در اثر آسیاب نادرست آسیب ببینند. علاوه بر این، دانستن نسبت صحیح پیوند به رنگدانه (که ممکن است از 10 درصد یا کمتر تا 150 درصد متغیر باشد) و همچنین اینکه آیا یک رنگدانه خاص نیاز به افزودن سیکاتیو یا گسترش دهنده دارد یا خیر، مهم بود. قبل از آماده شدن برای استفاده
به طور کلی، ساختن و اختلاط رنگ روغن کاری کثیف و زمان بر بود و تنها می توان مشکلاتی را تصور کرد که پائولو ورونز هنگام نقاشی بوم رنگ روغن با جزئیات بسیار زیاد خود، جشن عروسی در کانا (1562) با آن مواجه شد. اختلاط و حفظ قوام و رنگ رنگ روغن او برای بیش از یک سال باید بسیار دشوار بوده باشد، حتی اگر مردمک چشمی برای کمک به او داشته باشد.